Voor mij is coaching een tweede beroep. Ik ervaar het als een belangrijke en leuke aanvulling op mijn andere werk in de kennis- en onderzoekswereld. Tegelijkertijd heeft die ervaring toegevoegde waarde voor de manier waarop ik coach, omdat ik het krachtenveld ken waarbinnen onderzoekers hun werk doen.
Ik moet bekennen dat ik meerdere malen getwijfeld heb of ik mezelf coach moest noemen. Regelmatig kom ik coachjargon tegen dat mij kriebels bezorgd. Woorden doen ertoe en voor je het weet zit je in het verkeerde ‘hokje’. Inmiddels weet ik dat het brede palet aan coaches verschillende perspectieven vertegenwoordigt en dat het gebruikte jargon juist informatief is om een coach te kunnen kiezen die bij je past. Een coach is volgens Van Dale niets anders dan een ‘persoonlijk begeleider’. En zo zie ik mezelf ook: als een deskundige externe sparringpartner die anderen helpt hun eigen professionele en persoonlijke keuzes te maken die werkelijk passen bij wie ze zijn.
Waarom coach geworden?
Vanuit mijn werk als projectleider bij het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) – waarbij ik veel plezier had in het aansturen, begeleiden en coachen van medewerkers – heb ik mij eerst ontwikkeld tot collega-coach. Enthousiast geworden, ben ik mij verder gaan verdiepen in coaching. Ik heb daarvoor verschillende opleidingen gevolgd, waarbij de nadruk steeds lag op de diepere drijfveren en patronen die ons leven vormgeven. Bewustwording daarvan maakt dat we meer keuzemogelijkheden hebben dan we vaak denken. Zo werd voor mij de keuze om als zelfstandige aan de slag te gaan opeens een logische stap. Vanuit een stevige inhoudelijke basis – en door zelf flink de diepte in te gaan – heb ik me verder bekwaamd tot professioneel gecertificeerd coach. Sindsdien blijf ik mezelf ontwikkelen via opleidingen en workshops, o.a. door persoonlijke ontwikkeling te relateren aan professionele en maatschappelijke context. Het boek Onderzoeksgedoe dat ik samen met Robbert Braak heb geschreven, is een voorbeeld waarin we persoonlijk en professioneel leiderschap koppelen aan de rol van de wetenschap in de samenleving.
Perspectief waaruit ik coach
Meestal neem je contact op met een coach, omdat een vraagstuk je bezighoudt: er is iets in je leven dat je niet bevalt en wilt veranderen, maar je ziet (te) weinig mogelijkheden of voelt twijfel om daadwerkelijk actie te ondernemen. Wat dan meestal helpt, is wat afstand nemen en vanuit een breder perspectief naar de situatie te kijken. Soms is een flinke strandwandeling of een goed gesprek met een bekende genoeg om jezelf uit je ‘denkfuik’ te halen en soms heb je behoefte aan een buitenstaander. Uit je denkfuik komen, betekent overigens niet dat je moet stoppen met denken (als dat al zou kunnen), maar wel dat je selectiever wordt in welk gedachtespoor je volgt. Hier komen coaching en het doen van wetenschappelijk onderzoek wat mij betreft dicht bij elkaar: vanuit nieuwsgierigheid op een systematische manier op zoek naar patronen met als doel meer inzicht krijgen. Meer inzicht waarbij je niet alleen begrijpt wat er speelt, maar er ook iets mee kan! Emoties – positief en negatief – die je mogelijk ervaart worden daardoor heel logisch, de lading van je vraagstuk wordt een stuk lichter, je kan zelf heldere en zuivere beslissingen nemen en dus heb je meer zeggenschap over je leven. Ik zie het als mijn taak in de rol van coach jou daarbij te begeleiden, waarbij jouw vraagstuk en wat voor jou het beste werkt centraal staat. Jij bepaalt ook het aantal gesprekken en het tempo.
Wil je weten of ik als coach iets voor je kan betekenen, neem dan contact op voor een vrijblijvend kennismakingsgesprek. Ik ben aangesloten bij de NOBCO en volg de ethische gedragscode voor beroepscoaches. Dit betekent dat je mag rekenen op mijn professionaliteit, respect en integriteit en dat ik zorgvuldig omga met de informatie die je met mij deelt.
Geplaatst: september 2023
